Dzisiejszy przepis pochodzi z nowej książki Yotama Ottolenghiego „Słodko”.
Mam jeszcze dwie jego książki i bardzo lubię – zarówno czytać i oglądać, jak i gotować z umieszczonych w nich przepisów. Są smakowite, obfite i uczciwe. Comfort food idealny. To zresztą charakterystyczne dla tego autora – wszystko barwne, aromatyczne, ale nic niczego nie udaje, nic nie jest zanadto wymyślne ani szczególnie skomplikowane. Tak samo w nowej książce.
Jest urzekająca. Rzadko się zdarza, żebym chciała natychmiast ugotować wszystko – odkąd ją kupiłam, myślę tylko o słodkościach. Autor uczciwie pisze we wstępie, że ciasta i desery, które prezentuje, są słodkie i takie mają być. Pełne cukru, masła, jajek, mleka. Nie widzi potrzeby, żeby unikać jakiegoś składnika ze względu na modę. Jeśli nie ogranicza nas alergia, cieszmy się smakiem – to jego motto. Desery to desery – nie są po to, żeby wspierać nasze zdrowie, są po to, żeby cieszyć i koić.
Zgadzam się z nim całkowicie. Jeśli zjadamy jeden kawałek ciasta dziennie (a poza tym nie objadamy się słodyczami), może być słodki do woli, nie zaszkodzi nam. Ważne, że wiemy, co w nim jest (żadnego ukrytego cukru, tłuszczu palmowego, sztucznych barwników i aromatów), używamy dobrych składników.
Dzisiejsze ciasto cytrynowe jest przepyszne i bardzo codzienne zarazem. Ostatnio takich ciast potrzebuję. Jest słodkie, puszyste, miękkie, wyraźnie cytrynowe. Ziarenka maku zabawnie strzelają w zębach. Wisienką na torcie jest polewa – bardzo słodka i bardzo kwaśna zarazem, podkręca niebywale smak i sprawia, że ciasto jest niezwykłe. Nadaje apetyczny połysk. Można z niej zrezygnować, nadal będzie pyszne, ale nie warto.
