Wróciłam do domu, a tu na drzewie już tylko jedna papierówka. Za to antonówek całe mnóstwo.

Rzadko używam ich do ciast – choć przyjemnie kwaskowate, za bardzo się rozpadają. Są za to świetne na mus jabłkowy do naleśników, a jeszcze lepsze – do placków z jabłkami. To obiad, który szybko przygotowuję dzieciom, kiedy nie chce mi się gotować.

Każdy robi placki w inny sposób, jedni kroją jabłka w kostkę, inni zostawiają duże plastry. U mnie w domu ściera się je na tarce o dużych oczkach. Robię trochę ciasta podobnego do naleśnikowego, dodaję odrobinę cukru waniliowego i mieszam z jabłkami –  to one mają przewagę, ciasto tylko skleja je w jedną całość.

Moje placki są spore, raczej solidne. Nie dodaję do nich ubitej piany z białek – kiedy ciasto jest zbyt lekkie, mam wrażenie, że bardziej naciąga tłuszczem, poza tym – lubię ciężkość i konkretność jabłkowych placuszków.

Placki smakują świetnie i na ciepło, i na zimno. Można je podać z cynamonem, dżemem, miodem, ale i tak najlepsze są ze zwykłym cukrem i jabłkowym kompotem. Tak smakują wakacje.

Placki z jabłkami

(Przepis na 4 spore placki, porcja dla głodnego dziecka)

Składniki:

średnie jabłko (najlepiej antonówka albo szara reneta, ale w zasadzie może być jakiekolwiek)

czubata łyżka pszennej mąki

1 jajko

trochę mleka (ciasto powinno być gęste)

1/2 łyżeczki cukru + do posypania

1/2 łyżeczki cukru waniliowego

olej do smażenia

Sposób przygotowania:

Jabłka obieramy i ścieramy na tarce o dużych oczkach (mają wyjść duże wiórki, nie plasterki).

Mieszamy mąkę, jajko i oba rodzaje cukru z odrobiną mleka – ciasto powinno być gładkie, ale gęste (położone na patelni nie powinno się rozlewać, tylko pozostać dość zwartą kupką). Dodajemy jabłka, mieszamy.

Wlewamy olej na patelnie (ma być cienka warstwa na całym dnie), rozgrzewamy.

Układamy na patelni 4 kupki ciasta, lekko przyklepujemy łyżką, żeby były dość płaskie, smażymy na raczej małym ogniu, aż się zezłocą z obu stron.

Osączamy na papierowym ręczniku, podajemy z cukrem lub ulubionymi dodatkami.

Smacznego